Home
Schotland 2019
Hoewel we januari 2018 nog in Schotland zijn geweest, voelt het toch alsaf we er al jaren niet zijn geweest. De laatste keer dat we in Schotland hebben gefietst was alweer vier jaar terug in 2015. Er zijn nog steeds delen van Schotland die we nog niet per fiets hebben gereden, tijd dus om toch weer terug te gaan. Dit jaar hebben we wel andere bestemmingen overwogen, zoals een oud plan van ons om een tocht rond de Ierse Zee te rijden door Engeland, Wales, Ierland, Noord-Ierland en Schotland, maar voor deze tocht willen we wat meer tijd uittrekken dan we dit jaar hebben. We hebben er ook over gedacht om een keer in IJsland te gaan fietsen, maar ook daar ontbreekt ons echt de tijd voor en dat wordt dan ook wel een vrij kostbare reis.
Het is dus Schotland geworden en we willen weer een deel van Schotland Rond doen, ditmaal vanaf Edinburgh door de highlands over de Drumochter Pass naar Inverness. Langs Loch Ness via de Caledonian Way weer naar het zuiden naar Oban om daar te kiezen om verder te rijden naar Campbeltown of met de ferry naar Colonsay en Islay. Het laatste stuk gaat dan weer via Galloway en Hadrian's Wall terug naar Newcastle.
Groene Valleien Fietsroute 2018
Soms kiezen we een ander reisdoel dan Groot-Brittannië of Scandinavië. Twee jaar geleden hebben we al eens een tocht gemaakt langs de Rijn en de Moezel, dit jaar hebben we gekozen voor een bestemming wat dichter bij huis. We zijn een route van Europafietsers geen volgen, de Groene Valleien route van Sluis over Boulogne-sur-Mer en de Moesel naar Roermond (Heerlen in ons geval).
Chur - Maastricht 2016
Lang hebben we getwijfeld waar we in 2016 zouden gaan fietsen. Uiteindelijk hebben we besloten om met de trein naar Chur in Zwitserland te reizen en van daaruit weer terug naar Nederland te fietsen. Via de treinreiswinkel hebben we de Nachtrein van Amsterdam naar Zürich geboekt en later bij de Zwitserse spoorwegen een aanvullend kaartje voor ons en onze fietsen naar Chur. We hebben even overwogen om naar Andermatt te reizen waar de echte oorsprong van de Rijn te vinden is, maar uiteindelijk is Chur toch ook een mooi makkelijk te bereiken beginpunt voor een fietstocht stroomafwaarts langs de Rijn, en het scheelt dat je niet gelijk op je eerste fietsdag de Oberalppas (2046m) over moet. Nadeel is natuurlijk wel dat je een mooie klim en afdaling overslaat. Vanuit Chur hebben we grotendeels de EuroVelo 15 gevolgd. Aan beide zijden van de rivier is er een route om te fietsen en regelmatig zijn we ook overgestoken naar de andere zijde.De bikeline-boekjes over de Rhein-Radweg (duitstalig) zijn daarbij heel handig om te kijken wat voor jou de beste/leukste/interessantste kant is om te rijden. De hele Rhein-Radweg is beschreven in een viertal boekjes o.a. verkrijgbaar bij de fietsvakantiewinkel. De Rijn is een echte grensrivier en bij het oversteken hiervan kom je regelmatig weer in een ander land terecht, zo zijn we door Zwitserland, Liechtenstein, Oostenrijk, Frankrijk en vooral Duitsland gereden.
Schotland 2015
Eind juni / begin juli 2015 hebben we enkele gedeelten van Schotland Rond een uitgave van Europafietsers gereden. Zoals gebruikelijk voor ons hebben we de ferry van DFDS genomen van IJmuiden naar Tynemouth, deze vertrekt bijna vanuit onze achtertuin en is altijd een heel ontspannen begin van onze vakanties.
Het zuidelijk deel, onder de lijn Glasgow / Edinburgh, van de in de twee boekjes beschreven routes hebben we al enkele keren gefietst. Daarom hebben we eerst de trein genomen van Newcastle naar Edinburgh om van daaruit te gaan fietsen naar het aan de westkust gelegen Oban. Oban is het vertrekpunt van vele veerboten van Caledonian MacBrayne wij hebben de dagelijkse veerboot genomen naar Castlebay op Barra. Op de Outer Hebriden kan je heel mooi, van eiland naar eiland hoppend, fietsen van Castlebay naar Stornoway op Lewis. In Stornoway hebben we de veerboot terug genomen naar Ullapool op het Schotse vasteland. Vanuit Ullapool volgt een heel mooi maar vrij zwaar traject naar het uiterste noordwesten van Schotland: Durness vlak bij Cape Wrath.
Oorspronkelijk zouden we van daaruit doorrijden naar Inverness, maar wegens tijdgebrek hebben we ter plekke besloten om gebruik te maken van de fietsbus van Durness naar Inverness. Heel leuk omdat je ook een deel van de gefietste route weer terug rijdt. Vanuit Inverness zijn we met de ochtendtrein weer naar Newcastle gereden om daar 's middags weer de ferry naar IJmuiden te nemen. Als je meer tijd hebt is het uiteraard ook mogelijk om de met openbaar vervoer afgelegde stukken fietsend af te leggen. In de twee boekjes van Schotland Rond zijn deze trajecten ook goed beschreven. Zelf geven we er de voorkeur aan om grotendeels te rijden op de GPS-tracks die van deze routes beschikbaar zijn.
In de komende weken zal er naar ik hoop meer info verschijnen op deze site van onze reis. In ieder geval komen er komende week foto's in het fotoalbum.
Noorwegen 2014
Twee fietsers in een auto.
In 2014 hebben we weer eens niet gekozen voor de fiets maar voor het vierwielige snellere voertuig. Niet omdat we het fietsen moe zijn maar vooral omdat we weer eens in de Noorse bergen wilden gaan wandelen. Tevoren hadden we een aantal wandelingen uitgezocht die we zeker wilden gaan doen; zoals de Preikestolen en de Bessegengraat en ook wilde Werna dolgraag eens op een gletsjer lopen. Deze hebben we ook allemaal gedaan deze zomer. Vanaf huis zijn we vertrokken met een huurauto richting Denemarken waar we vlak over de grens bij het plaatsje Kruså overnacht hebben zodat we de volgende dag alleen maar een stuk door Denemarken moesten rijden naar Hirtshals waar aan het eind van de middag onze veerboot naar Stavanger zou vertrekken.
Het vertrek van huis had nogal wat voeten in de aarde we zijn tot twee maal toe weer teruggereden omdat we toch nog wat vergeten waren op het laatste moment. Als we op de fiets gaan gebeurd ons dat niet zo snel. Waarschijnlijk zijn we bij het inpakken van de fietstassen toch wat geconcentreerder bezig vanwege de beperkte ruimte en de benodigde efficiency voor het inpakken. Met een auto heb je teveel ruimte en neem je teveel mee waardoor je denkt dat je nu echt wel alles hebt, maar ondertussen vergeet je toch wat essentiële dingen zoals in dit geval mijn insuline. Maar goed, we konden Mathilde dus wel drie keer gedag zeggen voordat we definitief de autosnelweg op konden gaan.
