In de zomer van 1987 waren we van plan vanuit Zwolle langs de Nederlands-Duitse grens naar het zuiden te rijden. Vanwege de schade vorig jaar toegebracht aan onze tent door een hongerige grijze eekhoorn en een al te enthousiaste uitloper van een orkaan hebben we een nieuwe tent aangeschaft een degelijke katoenen schaapskooiluifel van het merk Esvo.
Ver zijn we niet gekomen dat jaar, door de vele regenbuien hebben we deze tocht na een kleine week vroegtijdig afgebroken in Doetinchem. Alhoewel de regen niet de enige reden was voor het beëindigen van deze reis. De nieuwe tent is in ieder geval wel uitvoerig getest op waterdichtheid, een test die deze glansrijk heeft doorstaan. Het nadeel van een katoenen tent komt is dat soort weersomstandigheden ook sterk naar voren, zodra je de tent niet droog kunt opbreken ben je gedwongen om met een aanzienlijk extra gewicht op je fiets te rijden vanwege het natte tentdoek.
Zoals gezegd zijn we vanuit Zwolle vertrokken en wel vanaf het huis van één van onze oma's waar we eerst een paar dagen hebben gelogeerd. We zijn begonnen met wat rondritten in de omgeving van deze fraaie Hanzestad, ook het stroomgebied van de IJssel is zeer de moeite waard. Vanuit Zwolle zijn we via de Lemelerberg naar het zuidoosten gereden tot aan Delden naar de kasteeltuinen van landgoed Twickel.
Door de regen en wind kwamen ook de verkoudheden opzetten wat ook niet helpt bij het lekker fietsen. Aangekomen in de Achterhoek was ons enthousiasme aardig afgenomen. Na contact met het thuisfront hoorden wij dat er ons beiden een baan was aangeboden bij een hoveniersbedrijf in Geldrop om daar wat werkervaring op te doen. Als werkloze schoolverlaters konden wij deze kans niet voor bij laten gaan van daar dat we toen maar besloten om de fietsen in Doetinchem op de trein te zetten voor een enkele reis Geldrop. We konden daar niet alleen een aantal maanden werken, maar moesten gelijkertijd ook als anti kraak een vrijstaande villa bewonen.
Zo werd dus voor de eerste en enige maal een vakantie van ons vroegtijdig afgebroken, maar erg verdrietig waren we daar toen niet over.
