Fietsvakanties met Mathilde op de aanhangfiets
Na een aantal jaren met de auto op pad te zijn geweest leek het ons wel weer leuk om met de fiets op vakantie te gaan. Mathilde was het hier ook mee eens, zeker nadat we een mooie nieuwe Burley Piccolo hadden aangeschaft voor haar. Een aanhangfiets was in die tijd nog heel bijzonder en we hadden hiermee dan ook veel bekijks. Maar voor ons was het voor een aantal jaren een ideale oplossing, hoewel het rondtrekken hiermee niet altijd even gemakkelijk ging.
Het vierde en laatste jaar met Mathilde op de aanhangfiets. Ze word nu toch wel te zwaar hiervoor, ze trapt weliswaar steeds beter mee (vooral heuvelaf) maar voor mij levert het toch steeds meer problemen op. Wel hebben we dit jaar de mooiste tocht tot nu toe gemaakt met z'n drieën op de fiets. Door Noord-Engeland en Zuid-Schotland naar Noord-Ierland en weer terug. In die tijd waren er nog niet zoveel landelijke fietsroutes zoals tegenwoordig met het National Cycle Network. Over het algemeen zoeken we dan ook zelf onze route aan de hand van kaarten van de streek.
Naar Noord-Ierland
De eerste dagen reden we weer over bekende wegen vanaf de ferry in Newcastle naar het westen. Newcastle door gaat altijd heel goed er loopt een prima fietsroute, de NCN 72. Vrijwel direct wanneer je het terrein van de ferry af rijdt kom je hier al bordjes van tegen. Het eerste deel tot aan de stad gaat over een vrijliggend fietspad, met af en toe hekjes bij het kruisen van een weg waar ook auto's mogen rijden. Die hekjes zijn wel lastig als je zoals wij met een trailer rijdt. Dit eerste stuk kan je in ieder geval al een beetje wennen aan het klimmen en dalen in dit land. De route lijdt je doord e buitenwijken van Newcastle naar de oever van de Tyne waarlangs het prima fietsen is, hoewel je de weg wel deelt met vele voetgangers. Na Newcastle vervolg je de route langs Hadrian's Wall waarbij er hier en daar ook serieus geklommen moet worden. Hier kreeg ik ook dit jaar weer last van mijn spieren door het fietsen met de trailer met Mathilde. Ze kan meefietsen en wanneer ze dat doet merk je dat wel, maar thuis train je eigenlijk te weinig en helemaal niet met volledige bepakking dus na enige tijd slaat de verzuring toch wel toe. Een camping is hier gelukkig vaak snel gevonden en bij Hexham in Acomb konden we weer herstellen van de inspanning. De volgende dagwilden we een naar een camping bij Longtown, iets ten noorden van Carlisle, rijden. Op die camping hadden we een paar jaar eerder ook al gestaan tijdens onze eerste trektocht met de trailer. We vervolgden onze weg over de B6318, een typisch Britse weg die als een lineaal dwars door het landschap is getrokken met daarbij de nodige steile hellingen. Door een stevige tegenwind schoot dat vooral 's ochtends niet erg op, en door problemen met één van mijn fietstassen werd vooral mijn humeur er ook niet beter op. Maar zoals zo vaak in dit soort situaties helpt een rustpauze met een goede lunch enorm, daarna ziet de wereld er vaak anders uit naar je gevoel en gaan de dingen opeens veel makkelijker. Na de pauze bij Once Brewed, één van de romeinse forten langs Hadrian's Wall, ging het fietsen beter, we daalden ook langzaam weer af naar zeeniveau waarbij we echter wel een paar beekdalen door moesten wat een enkele keer zelfs betekende dater even gelopen moest worden.
De eigenaresse van de camping herkende ons meteen en ze was in ieder geval blij dat er toch wat gasten kwamen dit jaar. Door de Foot and Mouth disease waren er dit jaar toch minder kampeerders. Onderweg zagen we heelregelmatig bij de boerderijen ontsmettingsmatten om te voorkomen dat de ziekte via de bezoekers van de boerderij verder wordt verspeidt.
De volgende dag reden we al snel Schotland in, eerst via een vrij vlakke route langs de kust en later meer de heuvels in van Dumfries en Galloway. Een afwisselend landschap met moors, bossen, lochs en vooral ook veel schapen. Rond Dumfries gaan de route flink op en neer, maar verder inde richting van het Galloway Forest Park gaat het meer geleidelijk omhoog en later richting de Ierse Zee ook weer geleidelijk naar beneden. Mathilde kon onderweg gelukkig bij een bezoekerscentrum weer een aanvulling kopen voor haar knuffelverzameling en ook een boekenlegger, iets wat zij vergeten was van huis mee te nemen. De laatste (voorlopig) camping in Schotland is bij Kirkcowan en heeft tot vreugde van Mathilde ook een klein zwembad.
Noord Ierland
Weer een terugkeer naar Zuid-Engeland meteen grote ronde om Londen, langs veel plekken die we bij onze vorige twee vakanties hier al hebben bekeken. Maar met z'n drieën doe je toch weer heel andere dingen omdat je de wereld ook door kinderogen moet bekijken. Op het Isle of Wight waren we trouwens nog nooit geweest.
Als je dochter groot liefhebber is van het spelen met Lego moet je natuurlijk een keer naar Legoland. We waren al een keer naar Legoland in Windsor bij Londen geweest, maar het echte land is toch bij Billund in Denemarken. Denemarken staat bij veel mensen aangeschreven als een mooi en goed fietsland. Genoeg redenen voor ons dus om eens een keer een fietsbus te boeken en naar het land van Hans Christiaan Andersen af te reizen.
Na een tijdje met veel plezier dagtochtjes te hebben gereden met Mathilde op de aanhangfiets, wilden we ook wat langer op vakantie gaan met deze combinatie. Waarheen moesten we nog kiezen we konden uiteraard dicht bij huis blijven en in Nederland gaan fietsen. Maar met z'n drieën besloten we dat we daar toch niet zo'n zin in hadden. We wilden liever naar het buitenland en dan het liefst met de veerboot vanuit IJmuiden naar Noord Engeland. Mathilde was ondertussen net zo gek geworden op Groot Brittannië als wij.
Het was natuurlijk wel een gok om daarheen te gaan voor een eerste fietsvakantie, mocht het tegenvallen dan kan je niet zo snel naar huis terug. Maar het is dat jaar zeker niet tegen gevallen anders waren we niet zo veel meer op fietsvakantie gegaan en was deze site nooit in de lucht gegaan.
